خط کوفی
خط کوفی
خط کوفی از سریانی پدید آمدهاست و به خط کتابت اولیه قرآن مشهور است. این شبهه که در زمان کتابت وحی، خطی بنام کوفی وجود نداشته، چندان بی دلیل نیست، چراکه خط کوفی در ابتداء به خط حیری مشهور بود و بعدها که مسلمانان کوفه را در زمان عمر خلیفه دوم، نزدیک شهر حیره و انبار بنا نمودند، این خط نام کوفی گرفت. در روایتی از ابنعباس نقل شدهاست که: «مردم انبار از مردم حیره خط آموختهاند، و یکی از آنها خط را به عبدالله بن جدعان و او به حرب بن امیه آموخته و خط حجازی قریشیان از این راه پدید آمده.»[۲۶]
عربها در سفرهای بازرگانی که بشام میرفتند خط نبطی را از مردم حوران و خط حیری (کوفی) را از عراق آوردهاند و همانطور که تورات به خط «سطرنجیلی» تحریر مییافت، آنها نیز قرآن را با خط کوفی نوشتند. در خط کوفی و خط سطرنجیلی چنین رسم است که اگر الف ممدود در وسط کلمه واقع میشد، در کتابت از قلم میافتاد. چنانکه در اوایل اسلام، مخصوصاً در تحریر قرآن این قاعده کاملاً مراعات میشد و بجای «کِتاب» مینوشتند «کِتب»، یا بجای «ظالمین»، «ظلمین» مینوشتند.