اعتقادات روم باستان

عکس های روم باستان

عکس هایی از آثار و هنر زیبای معماری روم باستان

 

میدان روم. ایتالیا. این ساختمان بیضی شکل یکی از آخرین نشانه‌های تمدن روم باستان به شمار می‌رود و 2000 سال قدمت دارد. ساختن این بنا که 45 هزار تماشاگر ظرفیت داشت، 10 سال طول کشید.

فونوس

فونوس نوه پسری ساتورن بود و نوعی خدای رومی پان و خدای روستایی. او او پیام بر و پیشگو نیز بود و وقتی انسانها در خواب بودند با آنها سخن می گفت

فون ها

فون ها، ساتیرها یا نیم خدایان رومی بودند.

کوئیرینوس

کوئیرینوس نام خداوندی رومولوس،بنیان گذار شهر رم بود.

مان ها

مان ها ارواح نیکوکار دربار هادس بودند که گاهی خدا به شمار می آمدند و مورد پرستش قرار میگرفتند.

لمور ها

لمورها یا لارواها ارواح مردگان گنه کار وپلید بودند که همه از آنها می هراسیدند 

لوسینا

لوسینا را زمانی ایلی تیا ی رومی میدانستند که خدای زایمان بود ولی این نام را معمولا به جای جونو و دیانا بکار میبرند. 

پومونا و ورمونتس

در آغاز نومیناها و قدرتهایی بودند که از تاکستانها و باغها نگهداری میکردند. اما بعد ها شخصیت و تجسم یافتند ودر داستانی آمده است که چگونه به عشق یکدیگر گرفتار شدند.

کامن ها

کامن ها نخست الهه هایی مفید و واقع گرا بودند و محافظ چشمه سارها و چاهها که هم پیشگویی میکردند وهم بیماریها را درمان میکردند.اما آن هنگام که خدایان یونانی به روم آمدند کامن ها را مشابه خدایان غیر فعال وبیهوده مثل موزها به شمار آورده اند که فقط به علم و هنر می اندیشیده اند.

لارها و پنات ها مهمترین و معتبر ترین خدایان رومی ها بودند. هر خانواده رومی یک لار داشت که روح یک نیا بود و چندین پنات که خدایان اجاق و پاسداران انبار آذوقه بودند.آنها خدایان خاص خانواده بودندو پاسداران تمامی اعضای خانواده و فقط به آنان تعلق داشتند. آنها را در معابد نمی پرستیدند و فقط در خانه مورد پرستش قرار میگرفتند و هر بار که خانواده سفره می گسترد مقداری از غذا به آنان نیز پیشکش می شد. البته لارها و پنات های عمومی هم وجود داشتند که وظیفه شان در قبال شهرها همان بود که دیگران در برابر خانواده ها داشتند.همچنین نومیناهای زیادی بودند که با زندگی خانوادگی در ارتباط بودند مثل ترمینوس،که پاسدار مرزها بود؛پریاپوس که علت حاصلخیزی و باروری بود؛پالس،نیرو دهنده چهارپایان و سیلوانوس،یاری دهنده کشاورزان و هیزم شکنان.

جانوس نیز اصولا یکی از نومینا ها بود و مظهر«حدای آغاز نیک» که بی تردید پایانی نیکو در بر داشت.او تا حدودی شخصیت و تجسم یافته بود.پرستشگاه وی در رم به شرق و غرب کشیده بود، یعنی در همان جاهایی که روز آغاز پیدا میکند و پایان می یابد آنجا دو در داشت که مجسمه اش را در بین آنها برپا داشته بودند و آن مجسمه دو صورت یا چهره داشت، یکی جوان و دیگری پیر.این درها را فقط هنگامی که صلح و آرامش بر شهر حاکم بود می بستند. در هفتصد سال نخستین از عمر شهر رم درها را سه بار بستند:در دوران فرمانروایی نوما،پادشاه نیکو کار؛پس از جنگ نخست یونیک که کارتاژ در سال 241 پیش از میلاد مسیح شکست خورد؛و در دوران فرمانروایی آگوستوس که به روایت میلتون شاعر:

 هیچ صدای جنگ و ستیزی

در دنیا به گوش نرسید

اجنه در تمام ملل به چشم می خوردند و در همه ی اسطوره ها و متون باستانی نام برده شده اند . خدایانی مثل زئوس و هرا و آتنا و ...همگی اجنه ای بودند و هستند که با نامهای دیگری در ایران و هند و بین النهرین و مصر و ...پرستش می شدند (می شوند). این تمدنهای نابود شده همگی به ترویج مسائل جنسی و یه پرستش آلت تناسلی می پرداختند و آثار آنها جتی پس از مسیحیت در مجسمه سازی آنها به وفور به چشم می خورد در روم باستان نیر همانند یونان جن رواج داشت